Historia Minangkabau

Według legendy nazwa Padang wywodzi się od Zwycięskiego Bawoła. Według historii, dawno temu ludność Minang była zagrożona atakami ze strony sąsiadów z Jawy. Starszyzna Minang zorganizowała spotkanie, na którym powstał plan przeprowadzenia zawodów pomiędzy dwoma bawołami. Miały one reprezentować dwie strony sporu, wystąpić w roli armii. Jawajczycy przystali na propozycję wroga. Zapewnili ze swojej strony ogromnego bawoła, a Minang, ku zdumieniu Jawajczyków, wystawili malutkie cielę. Sekretem walki był fakt, iż cielę zagłodzono prawie na śmierć. Wypuszczone do walki, gdy usłyszało dzwoneczek, który przypomniał mu o matce, ruszyło ze wściekłością na wielką bestie i zwyciężyło. Jawajczycy wycofali się z pola walki po poniesionej porażce. Od tej chwili mieszkańcy Minang, przyjęli nazwę „Minangkabau”.
Minangkabau to ludność o silnie marchialnym systemie rodzinnym. Kobiety kontrolują oraz dziedziczą własność rodzinną. Imiona oraz różnorodne tradycje przekazywane są po linii matki. Każdy członek rodziny odgrywa ważna rolę, od najbliższych relacji po wujków, ciocie i kuzynów. Dawniej rodziny mieszkały w wielkim „Rumy Gadang" lub dużym domu, którego nazwa nie pochodzi od rozmiaru, a odnosi się do faktu wagi roli rodziny. Bliscy dzielą ze sobą smutki i radości, dyskutują i rozwiązują razem problemy, organizują wesela oraz przyjęcia nadające przywództwo w klanie. Lud Mingkabau żyje według filozofii „Cała natura jest nauczycielem”, są posłuszni religii muzułmańskiej oraz tradycji rodzinnej. Zarówno rodzina jak i tradycja obecna w codziennym życiu społeczeństwa oparta jest na przysłowiu „Tradycja na podstawie religii, religia na podstawie Koranu”.